SINOPSE
Camilo José Cela escribe no prólogo á primeira edición da novela: "A Colmea non é outra cousa que un pálido reflexo, que unha humilde sombra da cotiá, áspera, entrañábel e dolorosa realidade (...) non aspira a ser máis que un anaco de vida narrado sen reticencias, sen estrañas traxedias, sen caridade, como a vida discorre, exactamente como a vida discorre. Queiramos ou non queiramos. A vida é o que vive -en nós ou fóra de nós-; nós non somos máis que o seu vehículo, o seu excipiente como din os boticarios (...) A súa acción discorre en Madrid, en 1942, e entre un torrente, ou unha colmea, de xentes que ás veces son felices, e, ás veces, non". (FILMAFFINITY)
Camilo José Cela escribe no prólogo á primeira edición da novela: "A Colmea non é outra cousa que un pálido reflexo, que unha humilde sombra da cotiá, áspera, entrañábel e dolorosa realidade (...) non aspira a ser máis que un anaco de vida narrado sen reticencias, sen estrañas traxedias, sen caridade, como a vida discorre, exactamente como a vida discorre. Queiramos ou non queiramos. A vida é o que vive -en nós ou fóra de nós-; nós non somos máis que o seu vehículo, o seu excipiente como din os boticarios (...) A súa acción discorre en Madrid, en 1942, e entre un torrente, ou unha colmea, de xentes que ás veces son felices, e, ás veces, non". (FILMAFFINITY)
Ningún comentario:
Publicar un comentario